The Real History 

    Wszystkie źródła starożytne podają, że wiedza okultystyczna ma swój początek w Chaldei. Rozmaite sposoby przewidywania przeszłości (wróżenie z wnętrzności ludzi i zwierząt składanych w ofierze, wyjaśnienie znaków i niezwykłych wydarzeń, interpretacja snów) znane były już w Babilonie, każdy z nich opracowano i zapisano w specjalnych zbiorach. Magia i przepowiadanie przeszłości wiązały się wówczas integralnie z działaniami o charakterze religijnym: wspierając się autorytetem bogów, arcykapłani mieli wyłączne prawo do korzystanie z wierzy tajemnej. Od tamtych czasów wielcy tego świata często szukali pomocy u jasnowidzów. I tak, Saul, pierwszy król Izraela (XI w. p.n.e.), udał się do wróżki w Endor mimo obowiązujących zakazów. Grecy rozpowszechniają dziedzictwo babilońskie w całym basenie Morza Śródziemnego. Herodot (ok. 485 - ok. 425 p.n.e.) zanotował najstarsze znane doświadczenia parapsychologii:
Król Krezus, zaniepokojony rosnącą potęgą imperium perskiego, przed wyruszeniem na Persję postanowił zasięgnąć rady u wyroczni. Aby znaleźć najlepszego jasnowidza, wyprawił wysłanników, by setnego dnia po opuszczeniu Sardes zadali następujące pytanie:, „Co robi dzisiaj Krezus?"
Wiemy jedynie, co odpowiedziała Pytia z Delf: „Czuje zapach żółwia w skorupie gotowanego wraz z mięsem z jagnięcia w naczyniu z brązu. Stop ten otacza go ze wszystkich stron, zarówno od dołu, jak i od góry". Była to właściwa odpowiedź, gdyż Krezus spróbował zrobić tego dnia coś, co byłoby niezwykle trudne do odgadnięcia: nakazał gotować żółwia ze skorupą i mięso z jagnięcia w kociołku z brązu zamykanym przykrywą z tego samego stopu. Podobnie jak arcykapłani, również cesarze rzymscy, wydając odpowiednie prawa, mieli wyłączny przywilej korzystania z usług magów i jasnowidzów. Zwracali się do nich po radę przed podjęciem ważnych decyzji politycznych. Oktawian Augustyn szukał pomocy u astrologa Teogeniusza, Tyberiusz zaś u Trassylla... Pod koniec trzeciego stulecia naszej ery przepowiadanie przyszłości staje się zakorzenionym zwyczajem. Począwszy od IV wieku dochodzi do głębokiego konfliktu z wyznawcami religii chrześcijańskiej, ze świętym Ambrożym, świętym Bazylim i świętym Augustynem na czele, gdyż jasnowidztwo zaczyna być utożsamiane z pogaństwem.

Średniowiecze (V-XV w.)

           Prześladowanie magów i jasnowidzów staje się coraz częstsze. Mnożą się zakazy dotyczące przepowiadanie przeszłości, w rzeczywistości nie zbyt przestrzegane, jeśli zauważymy, że niektórzy papieże, jak choćby Paweł III, Julian II czy Leon X z wielką gorliwością korzystali z porad arcybiskupa-astrologa, który nazywał się Luca Gaurico (1476-1558) i był ponadto jednym z inicjatorów zmiany kalendarza juliańskiego na gregoriański. Korzystanie z usług wróży i jasnowidzów powoli staje się powszechne w całej Europie: na dworach królewskich i książęcych pojawiają się coraz liczniej medycy będący jednocześnie astrologami lub alchemikami. Przytoczmy kilka przykładów: Guido Aretinus, który służył u króla Roberta Pobożnego (996-1031); Mistrz Germain de Saint Cyr, protegowany Ludwika VII (1120-1180), który przepowiedział wojnę stuletnią; astrolog Ludwika IV, wróż ofiarowany Du Guesclin przez Karola V Mądrego (1338-1380), by wspierał do w walkach; Mistrz Gervais, któremu ten sam Karol V powierzył kolegium nauczania astrologii; jasnowidz Galeotti, osobisty doradca Ludwika XI (1423-1483).

Renesans (XV-XVI w.)

           Dzięki wynalezieniu druku (1450) następuje bujny rozwój nauk okultystycznych. Zainteresowanie wielkich tego świata magią i jasnowidztwem wzrasta wraz z pojawieniem się traktatów o astrologii, almanachów i ksiąg zawierających przepowiednie na przyszłość. Wielu jasnowidzów pochodzi wówczas z Włoch, na przykład wróż florencki Come Ruggieri, który miał wielki wpływ na Katarzynę Medycejską otaczającą się wielką liczbą okultystów. Epoka ta zrodziła także słynne Centuries astrologiques Nostradamusa, o którym mówi się jeszcze dzisiaj.

Wiek XVII

           W wieku XVII dochodzi do zmian, które nie pozostają bez wpływu na sytuacje jasnowidzów i wróżów. Wielcy mistrzowie wiedzy tajemnej spadli do roli praktykujących medyków. Dobiega kresu wielka epoka magii, do głosu zaś dochodzi nauka. W roku 1666 we Francji Colbert wyklucza astrologów z uniwersytetów. Nadal trwa polowanie na czarownice. To czas wielkich proroctw, z których najsłynniejsze dotyczyły markiz de Brinvilliers i La Voisin. Ta ostatnia dorobiła się fortuny sprzedając klientom proszek „zapewniający spadek"... którego głównym składnikiem był arszenik! Sprawa ta wywołała trudną do opisania panikę. Aby uspokoić nastroje, wydany w roku 1682 edykt wyjął spod prawa magów i jasnowidzów, co jednak wcale nie zmniejszyło ani liczby specjalistów nauk tajemnych, ani znaczenia przepisywanego przepowiedniom.

Wiek XVIII

           W wieku XVIII przepowiadanie przeszłości staje się zawodem, konsultacje z jasnowidzami mają różne ceny w zależności od miejsca zamieszkania, klienteli i renomy rosnącej dzięki informacjom przekazywanym w największym sekrecie. Jasnowidztwo traci stopniowo swój diaboliczny charakter w tej epoce alchemików i poszukiwaczy kamienia filozoficznego (zacytujmy choćby tych największych: Włoch Alessandro Cagliostro i Francuz, hrabia de Saint-Germain).

Wiek XIX

           Rozkwita się epoka wielkiego rozkwitu spirytyzmu. Nie mówi się już w wróżach, magach czy czarnoksiężnikach, ale o wszystkowiedzących mediach i jasnowidzach. Przyjmują oni klientów w specjalnych gabinetach i reklamują swoją działalność. Słynny uzdrowiciel i jasnowidz lioński Anthelme Philippe zwany Mistrzem Filipem z Lyonu, został wezwany do Rosji przez cara Mikołaja II, któremu przepowiedział bliskie narodziny syna.

Wiek XX

           Rasputin był ostatnim uzdrowicielem-wróżem-magiem: sporządził on dla Mikołaja II prawdziwie proroczy testament w dniu swej śmierci z rąk morderców: „Przepuszczam, że opuszczę życie doczesne przed pierwszym stycznia. Ludowi Rosji, Ojcu, Matce i dzieciom Rosji pragnę powiedzieć to, co trzeba, by wiedziały:, Jeśli zostanę zabity przez mych braci, rosyjskich chłopów, nie masz się, czego lękać, pozostaniesz na tronie... a Twoje dzieci będą rządzić Rosją przez wieki. Jeśli jednak zabiją mnie szlachcice... a ich ręce splami na zawsze krew... opuszczą Rosję... Carze rosyjskiej ziemi, jeśli usłyszysz dzwon, który ci powie, że Grigorj został zamordowany, wiedz jedno:, Jeśli sprawcami mej śmierci będą Tobie podobni, żadne z twoich dzieci, nikt z twoich bliskich nie pozostanie przy życiu dłużej niż dwa lata. Wszyscy zostaną zabici przez rosyjski lud". Nieco wcześniej Rasputin powiedział carowi:

„Strzeż się, Ojcze, dnia siódmego. Gdzie pojawi się cyfra <siedem>, czeka się Cię smutek?. Mikołaj II abdykował 15 marca 1917, a później - siedemnastego dnia siódmego miesiąca - doszło do tragedii w Jekaterynburgu... 

     Mimo triumfu racjonalizmu naukowego wróżki i jasnowidze są jak nigdy dotąd obecni w życiu współczesnych społeczeństw. Po drugiej wojnie światowej pojawiają się wysokonakładowe czasopisma specjalistyczne. W wielu gazetach powstają specjalne rubryki poświęcone horoskopom. Pod koniec każdego roku publikowane są przepowiednie dla świata na następnych 365 dni, opracowane przez najsłynniejszych jasnowidzów. Radio i telewizja poświęcają często programy zjawiskom paranormalnym. We Francji oficjalnie zarejestrowanych jest obecnie 50000 jasnowidzów i wróżek, z czego prawie połowa - w Paryżu. Udzielają oni każdego roku około 8 milionów porad! Niektórzy z nich organizują regularnie publiczne spotkania (anonsowane przez specjalistyczną prasę), które przyciągają liczne rzesze zainteresowanych. Spotkania te składają się zazwyczaj z wykładu na temat sztuk tajemnych, po którym jasnowidz stara się przeprowadzić kilka doświadczeń mających zobrazować omawiane zjawiska i przekonać wątpiących. Kilku najsłynniejszych jasnowidzów proponuje również wybrańcom comiesięczne obiady w najlepszych restauracjach wielkich miast europejskich połączone z dyskusją na temat zjawisk okultystycznych i pokazami jasnowidztwa. Istnieje wiele towarzystw spirytystycznych, które zapraszają regularnie wierną publiczność na seanse spirytystyczne. Dwa razy do roku odbywa się w Paryżu międzynarodowe spotkanie jasnowidzów, podczas którego najlepsi z nich otrzymują nagrody. Zainicjował je przed wielu laty Joseph Dessauart, słynny mag nazywany „Mojżeszem jasnowidzów", autor 64 przykazań kodeksu deontologicznego tego zawodu. Na coraz liczniej organizowanych kongresach naukowcy, badacze i amatorzy-zapaleńcy przedstawiają wyniki swych badań nad zjawiskami paranormalnymi. Parapsychologia, bowiem cieszy się we współczesnym świecie coraz większym zainteresowaniem.