WYBRANE KLASZTORY PROWADZĄCE SZKOŁY I OŚRODKI
DLA DZIECI I MŁODZIEŻY.
Córki Najczystszego Serca NMP
Powołaniem sióstr bezhabitowego Zgromadzenia Córek Najczystszego Serca Najświętszej Maryi Panny jest życie ukryte w zjednoczeniu z Bogiem, dawanie świadectwa wiary w swoim środowisku, aby przepoić je duchem chrześcijańskim, szczególnie poprzez nauczanie i wychowanie dzieci i młodzieży.
Obecnie dziełami własnymi zgromadzenia w Polsce są: przedszkole w Nowym Mieście n. Pilicą, bursa dla dziewcząt ze szkół ponadpodstawowych w Lublinie oraz Dom Dziecka „Paulinka” we Włocławku.
Natomiast w Brazylii siostry mają własne sierocińce w Morada Nobre, Osfaya i w Planaltinie, a na Ukrainie opiekują się sierotami.
Mając na uwadze potrzeby Kościoła, współpracują z biskupami i kapłanami w przygotowaniu młodych kadr duchowieństwa i w wypełnianiu zadań duszpasterskich. Duchowość zgromadzenia oparta jest na regule III Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu.
Zgromadzenie założył w 1885 r. bł. Honorat Koźmiński. Na świecie jest ok. 340 sióstr, w tym 243 Polki.
Pełna nazwa: Zgromadzenie Córek Najczystszego Serca Najświętszej Maryi Panny.
Niepokalanki
Charyzmatem niepokalanek jest szerzenie Królestwa Bożego przez wychowanie i nauczanie dzieci i młodzieży w duchu Ewangelii i przez pracę nad chrześcijańską odnową rodziny. Realizują go w prowadzonych przez siebie szkołach oraz poprzez organizowanie rekolekcji, szerzenie czci i nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej. Obecnie niepokalanki prowadzą 4 szkoły średnie, w tym 2 zawodowe i 3 gimnazja, 2 szkoły podstawowe i 3 przedszkola. Uczą też religii w szkołach państwowych. Zgromadzenie ma 3 placówki na Białorusi i Ukrainie. W 1990 r. reaktywowane zostało Jazłowieckie Zjednoczenie Koleżeńskie, skupiające wychowanki niepokalanek. Zgromadzenia założyła bł. Marcelina Darowska w 1857 r. w Rzymie, w Polsce istnieje od 1863 r. Obecnie liczy 217 sióstr, same Polki. Oprócz założycielki, polskie błogosławione niepokalanki to męczennice II wojny światowej: s. Ewa od Opatrzności – Bogumiła Noiszewska, s. Marta od Jezusa – Kazimiera Wołowska.
Pełna nazwa: Zgromadzenie Sióstr Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (SIC).
Magdalenki od pokuty
Pokuta wynagradzająca za grzechy świata, a szczególnie za grzechy niewiast moralnie zaniedbanych jest charyzmatem magdalenek od pokuty. To sięgające XIII w. Zgromadzenie zakonne pierwszy klasztor w Polsce otworzyło już w 1217 r., jego fundatorami byli św. Jadwiga Śląska i jej mąż Henryk Brodaty.
Realizacja celu zgromadzenia polega na pielęgnowaniu ducha miłości i pokuty za wzorem św. Marii Magdaleny, a także zadośćuczynieniu za grzechy kobiet oraz na wychowaniu młodzieży do dojrzałego życia chrześcijańskiego, zwłaszcza poprzez katechezę, dni skupienia i rekolekcje.
Siostry wspomagają też osoby moralnie zagrożone i upadłe, aby uwrażliwiać je na zło, dopomóc wydźwignąć się z grzechu i skierować ponownie na drogę Bożych przykazań. Współpracują też z Kościołem lokalnym w koniecznych pracach duszpasterskich.
Przejawem aktualności posłannictwa zgromadzenia i jego misji w obecnych czasach jest budowa w Lubaniu przy domu głównym schroniska opiekuńczego dla dziewcząt ze środowisk zagrożonych patologią społeczną.
Obecnie zgromadzenie liczy 43 siostry, same Polki.
Pełna nazwa: Zgromadzenie Sióstr Świętej Marii Magdaleny od Pokuty (CSMM).
Siostry Opatrzności Bożej
Powołaniem sióstr Opatrzności Bożej jest umiłowanie Boga ponad wszystko, czego wyrazem jest całkowite zawierzenie Opatrzności Bożej, a także troska o zbawienie ludzkich dusz, zwłaszcza upadłych dziewcząt i sierot. Siostry są przy tym gotowe uczynić i wycierpieć wszystko, stosownie do woli Bożej, byle powierzone im dusze ocalić.
Obecnie wspólnota prowadzi specjalny ośrodek wychowawczy dla dziewcząt, najczęściej zaniedbanych środowiskowo, z rodzin rozbitych i patologicznych, a także przedszkola, w których przebywają m.in. dzieci trudne, z rodzin biednych, zagrożonych rozbiciem i alkoholizmem.
Siostry śpieszą z pomocą duchową i materialną rodzinom biednym, wielodzietnym i rozbitym. Utrzymują kontakt z dziewczętami, które zatraciły poczucie sensu życia i często znajdują się na granicy upadku. Siostry podejmują także szeroko pojętą pracę parafialną jako katechetki, organistki, zakrystianki, kancelistki, opiekunki chorych.
Zgromadzenie prowadzi swoje dzieła w 34 placówkach w Polsce i w 10 za granicą: w Japonii, Szwajcarii, Włoszech, na Ukrainie i w Kamerunie. Zgromadzenie założyła w 1857 r. we Lwowie m. Marcjanna M. Antonina Mirska. Obecnie liczy ok. 300 sióstr, same Polki.
Pełna nazwa: Zgromadzenie Sióstr Opatrzności Bożej (SDP).
Urszulanki Szare
Powołaniem urszulanek szarych jest wychowanie i nauczanie dzieci i młodzieży, służba najbardziej potrzebującym oraz ewangelizacja świata.
W zależności od potrzeb kraju i środowiska podejmują pracę dydaktyczną jako katechetki, nauczycielki w szkołach, seminariach i na wyższych uczelniach; pracę wychowawczą w domach dziecka, przedszkolach, bursach, domach studenckich i świetlicach; pracę charytatywno-społeczną i parafialną; pracę formacyjną wśród młodzieży oraz pracę wśród emigrantów i na misjach w Ameryce Łacińskiej i Afryce.
W Polsce zgromadzenie prowadzi prywatne technikum gastronomiczno-hotelarskie, 2 domy dziecka, dom pomocy społecznej dla dzieci z upośledzeniem umysłowym i fizycznym, dom samotnej matki oraz gabinet ginekologiczny.
W ramach działalności charytatywnej kieruje samowystarczalną stołówką dla emerytów i rencistów oraz kuchnią społeczną. Ponadto siostry prowadzą 2 domy dla studentek i internat oraz stancje dla studentek w domach zgromadzenia, dom akademicki KUL, 19 przedszkoli, 7 świetlic własnych i 4 domy pielgrzymkowo-rekolekcyjne.
Zgromadzenie założyła w 1920 r. św. Urszula Ledóchowska. Na świecie jest 877 urszulanek szarych, w tym 680 Polek, z czego 90 na misjach i za granicą.
Pełna nazwa: Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego (USJK).
Nazaretanki
Głównym celem nazaretanek jest szerzenie Królestwa Bożej Miłości wśród wszystkich ludzi, a zwłaszcza w rodzinach. Powołanie to realizują m.in. poprzez pracę w kuriach i parafiach, prowadzenie domów samotnej matki i pomocy społecznej, zakładów opiekuńczo-leczniczych oraz przedszkoli i szkół.
Obecnie nazaretanki w Polsce prowadzą 17 przedszkoli, 2 szkoły podstawowe, 3 gimnazja, 2 licea ogólnokształcące, 2 internaty, 4 świetlice środowiskowe dla dzieci z rodzin patologicznych, 7 domów samotnej matki oraz matki i dziecka, 2 domy opieki społecznej dla dzieci upośledzonych, dom dla dzieci chorych, dom pomocy społecznej dziennego i okresowego pobytu dla osób niepełnosprawnych, zakład opiekuńczo-leczniczy dla dorosłych, dom pogodnej starości, dom pielgrzyma, 4 domy wypoczynkowe dla osób świeckich, Muzeum – Dom Rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach i Izbę Pamięci Prymasa Tysiąclecia w Komańczy. Zgromadzenie założyła w 1875 r. w Rzymie Polka bł. Franciszka Siedliska, w Polsce zgromadzenie istnieje od 1881 r. Na świecie jest ponad 1650 nazaretanek, w tym 914 Polek. Oprócz założycielki polskimi błogosławionymi nazaretankami jest 11 sióstr męczenniczek z Nowogródka.
Pełna nazwa: Zgromadzenie Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu (CSFN).
Augustianki
Augustianki w swym powołaniu zakonnym łączą kontemplację z życiem czynnym. Zgodnie z wielowiekową tradycją zajmują się nauczaniem dzieci i młodzieży. Ich charyzmatem jest praktykowanie rad ewangelicznych, umiłowanie modlitwy i pracy, gotowość do ofiary w służbie bliźnim.
Obecnie zgromadzenie prowadzi szkołę podstawową, gimnazjum, ośrodek wychowawczy dla dzieci niepełnosprawnych i przedszkola. Organizuje rekolekcje młodzieżowe i dni skupienia dla młodzieży żeńskiej.
Siostry niosą również różnoraką pomoc kapłanom w ich pracy duszpasterskiej, zależnie od potrzeb parafii, gdzie znajdują się domy zgromadzenia, których obecnie w Polsce jest 6. Przy każdym domu zorganizowana jest pomoc potrzebującym: wydawanie posiłków, opieka nad rodzinami wielodzietnymi, odwiedzanie osób samotnych i chorych w ich mieszkaniach, niesienie pomocy duchowej i materialnej.
Augustianki zostały założone w 1583 r. w Krakowie przez o. Szymona Mniszka i m. Katarzynę z Kłobucka. Obecnie liczą 69 sióstr, same Polki.
Pełna nazwa: Zgromadzenie Sióstr Świętego Augustyna w Polsce (OSA).
Felicjanki
Powołaniem felicjanek jest ukazywanie bezgranicznej miłości Boga, objawiającej się w całkowitym poddaniu się Jego woli.
Powołanie to realizują służeniem dzieciom, osobom starszym, opuszczonym, samotnym, chronicznie chorym oraz rodzinom potrzebującym pomocy.
W Polsce zaangażowane są w różne prace apostolskie w parafiach: katechizują dzieci i młodzież, prowadzą grupy modlitewne, organizują rekolekcje, dni skupienia dla dziewcząt, pracują jako organistki, kancelistki, zakrystianki, opiekują się chorymi.
Prowadzą przedszkola, szkołę podstawową, gimnazjum i liceum ogólnokształcące w Warszawie, domy pomocy społecznej, dzienne ośrodki opieki dla osób starszych i świetlice dla dzieci.
W kuchniach charytatywnych dożywiają dzieci, młodzież i dorosłych, znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej.
Siostry felicjanki oddają się też pracy misyjnej w Kenii. Pracują też we Włoszech, Francji, Anglii, Estonii i na Ukrainie.
Felicjanki założyła bł. Maria Angela Zofia Truszkowska w 1855 r. w Polsce. Na świecie jest ok. 2280 felicjanek, w tym 772 Polek, z czego 42 na misjach i zagranicą.
Pełna nazwa: Zgromadzenie Sióstr Świętego Feliksa z Kantalicjo Trzeciego Zakonu Regularnego Świętego Franciszka Serafickiego (CSSF).
Więcej na tej stronie.